“Willen jullie niet volledig zelfvoorzienend worden?” vraagt een vriendin. Ik heb haar net verteld over alle fruitsoorten die in onze boomgaard groeien, over de kruiden en het andere eetbare goed dat we in de tuin hebben staan en over de neonkleurige dooiers in de eieren van de kippen die we hadden. Ik lach schamper. Zelfvoorzienend? Dat kan toch helemaal niet. Ik vraag me af waar we genoeg tarwe kunnen kweken om al het brood dat we in een jaar eten te kunnen maken - om maar één aspect te noemen! En weet ze wel hoeveel werk dat is?
Toch blijft haar vraag in de maanden erna rondspoken in mijn hoofd. Zelfvoorzienend, wat zou dat in ons geval betekenen? Als ik er over nadenk, zijn we in financiële zin best al een eindje op weg. We wonen vrijwel gratis omdat we aflossen op de hypotheek altijd prioriteit hebben gegeven. Daarnaast is dit al ons vierde huis. In ieder huis hebben we veel geklust, zodat we het altijd mooier en dus duurder vérkochten dan kochten. Door de verhuur van vakantiehuisjes levert onze woonomgeving zelfs geld op. Al is het best een pak werk, en levert het ook juist extra kosten op, het onderhouden van die huisjes.
Maar financieel onafhankelijk worden is natuurlijk iets anders dan zelfvoorzienend leven. Om nog even verder op te sommen wat de huidige stand van zaken is: op het dak liggen inmiddels 36 zonnepanelen. Als we de vakantiehuisjes in het winterseizoen niet verhuren, dan krijgen we meestal geld terug van het energiebedrijf. We stoken de huisjes elektrisch en dat gaat heel hard in de koude maanden van het jaar. Vandaar dat we ons beperken tot de zomermaanden.
Wat nog meer? We hebben nauwelijks stookkosten omdat we ieder jaar zes kuub hout sprokkelen en verzagen. In al die zeven winters hebben we nog nooit hout gekocht. Verder koken we elektrisch. Het propaangas in de tank gebruiken we alleen voor warm water en bij vrieskou om de cv-leidingen heel te houden. Daarnaast is E zo handig en doen we allebei zoveel zelf aan ons eigendom dat we relatief weinig onderhoudskosten hebben.
Oh ja, we halen een groot deel van de spullen die we denken nodig te hebben tweedehands, zelfs de kamerplanten, het timmerhout en de luxe keuken. Veel van wat we halen, mogen we gratis meenemen. Vaak ruilen we tegen een potje zelfgemaakte jam. Maar ook hergebruik gaat natuurlijk meer over onafhankelijk leven dan over zelfvoorzienend zijn.
Inderdaad, we eten nu al het hele jaar zelfgemaakte pruimenjam, liters appelmoes en pannen vol stoofperen. En dan nog de kersen, zwarte bessen, frambozen, perziken, vijgen, walnoten, handperen, appels, moerbeien, bosaardbeitjes.
Maar zelfvoorzienend? De kippen en de haan zijn vorig jaar naar het kippenparadijs gegaan. Dus inmiddels hebben we geen eigen eieren meer. Hoe lossen we dat op? Voordeel is dat de bloemen en planten weer een reële kans hebben om te groeien. De kippen en de haan liepen los en dat hebben we geweten. Het kippenvrije bestaan heeft me doen besluiten om komend jaar maar eens een moestuin aan te leggen. Daar was ik het afgelopen jaar voorzichtig mee begonnen. Lekker hoor, iedere dag rucola op brood, rucola in de pesto en rucola door de sla. Zelfs de doorgeschoten rucola vond ik leuk vanwege de decoratieve bloemetjes.
Dus daar gaan we. E en ik hebben in de afgelopen maanden moestuinbakken gemaakt van straatstenen die we nog over hadden. We hebben deze gevuld met eigengemaakte compost en drie aanhangwagens halfverteerde paardenmest. Die kan nog een paar maanden verder composteren. Weer een stapje dichter naar volledig zelfvoorzienend worden. Ik kan niet wachten tot het maart is. Of nee, februari. Ach, ik kan vast in januari al binnen en onder glas gaan zaaien. Nu nog iets verzinnen voor de kippen. Waar zetten we de tarwe? En nemen we daarna een koe?
Lees ook wat er aan vooraf is gegaan in het boek 'Ik vertrek naar het platteland'.