Vandaag 300 gram oesterzwammen geoogst. Gewoon met een herdersmesje van de emmer losgesneden. Zulke prachtige trosjes! Ik verbaas me erover dat het is gelukt. Voor de tweede keer nog wel.
Een paar maanden geleden liet ik mycelium bezorgen van witte en gele oesterzwam. Die heb ik over twee zelf geprepareerde emmers verdeeld - nieuwe kant-en-klare emmers met gaten kopen vond ik zonde van het geld, van de verzending en het materiaal. Ons bin zuunig, eeh?
Ik pakte de dikke plak mycelium uit de verpakking, verbrokkelde deze, legde de zwamvlokken op de bodem en gooide er wat koffiedik over. Dat herhaalde ik om de paar dagen en na een week of zes was de emmer vol met prut en mycelium. Er zat nog steeds leven in: nieuwe witte draden begonnen zich te verdikken tot een witte klont.
Vanaf dat moment keek ik twee keer per dag of er al iets champignonnerigs uit de ronde gaten in het deksel wilde groeien.
Net toen ik aan mezelf wilde toegeven dat ik waarschijnlijk toch niet hygiënisch genoeg had gewerkt, waardoor ik waarschijnlijk de verkeerde schimmels aan het voeden was, en dat het waarschijnlijk toch te moeilijk was voor een leek, zag ik de eerste minipaddenstoeltjes verschijnen. Kleiner dan een speldenknop. Superschattig zijn die. In één week explodeerden ze tot een volwassen tros eetbare zwammen. De gele exemplaren hadden meer tijd nodig om tot wasdom te komen. Maar een paar weken later kon ik ook daar een trosje van oogsten. Ik was trots en blij dat het was gelukt.
Toegegeven, ik vond het wel veel moeite voor een beetje oogst. Maar toch de moeite waard om ermee door te willen gaan. Oesterzwammen zijn een fantastische vleesvervanger, qua smaakbeleving, dus daar wilde ik wel meer van. En koffiedrab hebben we iedere dag. Dus nu kwam de volgende stap. Zou het lukken om door te kweken tot een tweede ronde? En daarnaast: zou ik kunnen opschalen? Ik schepte de bovenste laag mycelium uit de emmer, scheurde deze in stukken en verdeelde die over twee kweekemmers. De onderste laag prut en zwamvlok heb ik op de composthoop gegooid. Hetzelfde deed ik met de gele zwammen.
Helaas begon in de emmer van de gele zwammen al snel een groene schimmel te groeien die er hetzelfde uitzag als de soort die weleens op een vergeten kliekje in de koelkast verschijnt, dus dat leek mij niet de richting die het uit moest. Uit de tweede gele zwammenemmer komen af en toe vliegjes en ook dat geeft me geen smakelijk gevoel. Toch heb ik de moed van deze emmer nog niet helemaal opgegeven.
En ineens is het weer oogstdag! Vandaag heb ik een maaltijd gemaakt met 300 gram zelfgekweekte zwammen. Het blijft een beetje vreemd om iets wat op koffieprut groeit, in een plastic emmer, in onze eigen badkamer (dat blijkt een hele goede plek voor deze schepsels!), in je mond te stoppen. Blijkbaar ben ik zo vervreemd van de natuur dat ik iets moet overwinnen om te vertrouwen dat hetgeen onder mijn ogen tot iets eetbaars groeit, feitelijk hetzelfde is als ik in een plastic bakje in de supermarkt koop.
Op naar ronde drie.
Lees ook wat er aan vooraf is gegaan in het boek 'Ik vertrek naar het platteland'.
Of begin bij Deel 1 van de serie blogs over Zelfvoorzienend leven: