In de afgelopen weken krijgt veel van wat ik doe en zie een andere betekenis. Alsof ik een nieuwe bril draag. Neem nu lege wc-rollen. Voorheen gooide ik die achteloos in de papierbak. Maar nu zie ik in zo’n rol ineens twee kweekbakjes. Even doorknippen, vullen met de aarde, zaadje erin, klaar.
Of neem de plastic borden van de diepvriesmaaltijden van mijn 93-jarige vader. Als we die verknippen tot strookjes kan ik ze gebruiken als naamplaatjes waar ik ‘rucola’, ‘spinazie’ of ‘knoflook’ op kan schrijven. Ook voor in de moestuin.
Tijdens het snoeien van de knotwilgen in de boomgaard leg ik alvast wat dunne twijgen apart zodat ik deze kan vlechten tot een groeischerm voor de lathyrus die ik wil zaaien. En de bergen compost die ik hier in de omgeving overal zie liggen om de fruitbomen te voeden, zou ik heel graag, in de donkerte, met bivakmuts op, willen pikken, voor alle kweekpotten die straks te vullen zijn. Doe ik niet, hoor. Of toch?
En hee, die juten zakken die nog op zolder liggen: kan ik daar niet heel makkelijk aardappels in telen? Of aardpeer? Als een kwijlende vrek stap ik de afgelopen weken door het leven. Op jacht naar alles wat opnieuw te gebruiken is. Zelfs de minuscule hoeveelheid as die in onze hoogrendementskachel overschiet, is brandstof voor nieuw leven. Daar kun je veel mee, joh. Zelfs een gat in het wegdek kun je ermee repareren.
Alles is de laatste tijd ineens materiaal voor iets nieuws. In het kader van meer zelfvoorzienend willen worden, denk ik de laatste weken bij al mijn activiteiten: wil ik dit zo blijven doen of kan ik hier nog iets aan veranderen? Dat is de mindshift die ik doormaak.
Ondertussen groeit in onze kleine, toch al propvolle schuur nu een kleine berg. Stevige kartonnen fruitdozen vormen de basis. Daar tegenaan een zak zaaigrond. En overal kleine plastic bakjes waar eerder champignons, of cherrytomaten uit de supermarkt in hebben gezeten. Ergens daartussen de verknipte plastic bodems van mijn vaders diepvriesmaaltijden en tientallen grijze wc-rollen. Er is dus al groei, ergens, op ons terrein. Voelt alleen nog niet zo zelfvoorzienend.
Lees ook wat er aan vooraf is gegaan in het boek 'Ik vertrek naar het platteland'.
Of begin bij Deel 1 van de serie blogs over Zelfvoorzienend leven: