Is het beginnersgeluk? Het kikkergesmak? Zijn het de inspanningen van E? Of de verhoogde moestuinbakken? Ik weet niet hoe het komt, maar E en ik hebben weinig slakken in de tuin.
Terwijl de ervaren moestuinierders verderop in ons buurtschapje dagelijks óver de honderd slakken plukken, is ons record dit jaar acht stuks. Alles groeit goed, slechts een enkel jonge plantje wordt ‘s nachts tot een kaal kort stokje geslakt. De landelijke plaag is dit jaar zelfs prime time op het journaal geweest. En elke tuineigenaar begint er deze zomer wel een keer over tegen me.
Al sinds het voorjaar houden de kikkers ons kwakend uit de slaap. De sloot bevindt zich onder ons slaapkamerraam en dat staat altijd open voor de frisse buitenlucht. En kikkers eten naaktslakken, dus wie weet moeten we de groene prinsjes dankbaar zijn voor hun onophoudelijke, bronstige geluiden. Ik hoop dat ze er ook in het flirten veel succes mee hebben behaald.
De moestuinbakken die E en ik in de winter hebben gemaakt, zijn iets verhoogd, zo’n dertig centimeter vanaf de grond. We hebben straatstenen gestapeld tot een vierkant van muurtjes en daarin hebben we kruiwagens compost en half verteerde paardenmest vol krioelende wormen geschept. Die hebben daarna een paar maanden kunnen dooreten. Misschien hebben de slakken nog geen tijd gehad om eitjes te leggen in deze nieuwe vruchtbare bodem en vinden we daarom zo weinig slijmdieren?
We hebben ook weleens een egel gevonden in de composthoop. Terwijl we de groenresten aan het omscheppen waren - want dat schijnt een goed idee te zijn om de compostering te bevorderen - maakten we het stekeldiertje wakker uit zijn winterslaap. Als ik het egeltje was geweest, was ik de rest van de koude periode bloedchagrijnig geweest. Maar hij schuifelde slaapdronken een stukje verder en daar lieten we hem schuldbewust met rust.
Maar misschien, heel misschien, hebben we wel zo weinig slakken omdat E al sinds we hier wonen, en dat is inmiddels acht jaar, iedere zomerdag met een plastic zakje om de hand op zoek ging naar bruine, slijmerige kruipdiertjes met snode plannen. Daar plukken we nu de vruchten, én vooral, de groenten van. De eerste prijs voor het optimaliseren van het gelukkige moestuinleven gaat naar E, Koning Slakkenjager De Eerste Uit WbW.
Lees ook wat er aan vooraf is gegaan in het boek 'Ik vertrek naar het platteland'.
Of begin bij Deel 1 van de serie blogs over Zelfvoorzienend leven
Comments