Eten we vandaag alweer sla? Ja! Dit keer met wat venkelloof, bosaardbeitjes, gele en rode framboos, pluksla, bloedzuring, rucola, walnoot, peterselie en een dressing van balsamico azijn en olijfolie. Alleen de laatste twee ingrediënten komen uit de winkel.
Ik serveer er een hartige taart bij van twee kleuren snijbiet - niet te verwarren met een quiche: deze heeft een bodem van zanddeeg, een hartige taart begint met bladerdeeg, zo schijnt, voor wie het weten wil.
Snijbiet is een nieuwe groente voor me. Ik twijfelde of ik deze zou zaaien. Maar Tweede Zus keek een paar maanden geleden zo gelukzalig bij het woord ‘snijbiet’ toen we het hadden over mijn plantschema, dat ik alle zaadjes die ik van een vriendin kreeg, in één keer over de moestuinbak heb uitgestrooid. Tweede Zus kan erg goed koken en is net als ik dol op groenten, vandaar dat ik haar mening hoog acht. En zie, een aantal weken later is het een en al sappig groen blad in de bak.
Voor het recept van de taart heb ik 750 gram snijbiet nodig. Dat is best veel. Ik denk aan de grote zakken spinazie bij de supermarkt. Die bevatten 450 gram. Blaadje voor blaadje oogst ik twee beslagkommen vol. Daarnaast gaat er volgens het recept gedroogde tijm door. Ik heb een beetje tijm uit zaadjes kunnen laten opkomen dus dat gaat er ook in. Vers is nog lekkerder, toch? De eieren met knalgele dooiers die in de taart gaan, zijn gelegd door onze eigen kippen. De rest haal ik bij de supermarkt. Man, man, man, wat is dat een lekkere maaltijd geworden. Op deze momenten ben ik dolgelukkig met mijn keuze om zo veel mogelijk uit eigen tuin te eten.
Die hartige taart van snijbiet is zó lekker, dat ik die in twee weken tijd al drie keer heb gemaakt.
Lees ook wat er aan vooraf is gegaan in het boek 'Ik vertrek naar het platteland'.
Of begin bij Deel 1 van de serie blogs over Zelfvoorzienend leven
Commenti