Soms ben ik echt te zuinig. Zelfs voor iemand die zo veel mogelijk zelfvoorzienend wil leven. Voor onze administratie vind ik bij de kringloopwinkel een dikke zwarte ordner. Op de rug zit een kleine zelfklever over de grote ‘N neco’ sticker geplakt, met daarop in vette en magere typletters ‘Verzekeringen 01-09-1988 t/m 31-12-1988’. Mijn duurzaamheidshart springt ervan op. Deze ordner is dus minstens 36 jaar oud. Ik mag de map voor 50 eurocent meenemen.
1 April. Tijd voor de aangifte omzetbelasting. Met een papierprikker maak ik gaatjes in de fakturen, snuif de geur van oud karton op, stop de papieren op datum in de ordner, en druk met het hefboompje de ringband dicht. Ik zie dat het pikkie niet precies in het gaatje valt en wurm de uiteinden met duwen en trekken in elkaar. Zo. Dat zit.
Och, ik ben vergeten de papieren van de Belastingdienst in de ordner te stoppen. Het hefboompje kermt onder mijn aanraking. Als ook deze papieren op de juiste plek zitten, druk ik het weer dicht. Het pikkie valt niet precies in het gaatje. Ik wurm het met mijn vingers in elkaar. De tevredenheid over mijn kloeke aangifte sijpelt een beetje van mijn hersenpan naar mijn voeten. Best overheersend, die geur van oud karton.
Weet je wat? Ik maak alvast tabbladen aan voor het hele jaar. Dan hoef ik dat volgende keer niet te doen. Als tabblad gebruik ik ieder jaar misprints. Die A4-tjes vouw ik dubbel en dan prik ik er twee gaten in. Zuinigheid met vlijt, een stuivertje gespaard is een stuivertje gewonnen, en wie spaart, vergaart. Maar ook gewoon fijn om papier zo te hergebruiken.
Het hefboompje gaat “Wwroaah” roepend open, ik stop het eerste zelfgemaakte tabblad overdwars in de ringband en doe het hefboompje dicht. Ik schuif de fakturen die ik voor de BTW-aangifte had verzameld over de ringband heen naar links om het volgende tabblad te kunnen invoegen. De gaatjes in het papier gaan moeizaam over het scheve pikkie. Een voor een laat ik het papier over de stangetjes glijden. Ga ik dit het hele jaar doen? Ook als de dikke map al voor de helft is gevuld met papieren?
Zo. Ook de tabbladen zitten in de ordner. Ik duw en trek het pikkie weer precies op de juiste plek. Ja, dit is onhandig. Ja, dit is bloedirritant. Nee, het lukt me niet om handmatig de ringband om te buigen. Ja, ik ga dit waarschijnlijk echt het hele jaar doen. Idioot.
Lees ook wat er aan vooraf is gegaan in het boek 'Ik vertrek naar het platteland'.